Χρησιμοποιώντας δομημένη, αργή κίνηση και με μεγάλους χρόνους αυτοπαρατήρησης πάνω στο πως αντιδράμε σε αυτά τα κινητικά ερεθίσματα επιχειρούμε να ξεκουράσουμε βαθειά το σώμα, τον νου και τα συναισθήματα μας. Η άσκηση στο Τάι Τσι απευθύνεται και σε ανθρώπους που έχουν δουλέψει πολύ με το σώμα και τα συναισθήματά τους, δεν τους λείπει η έκφραση και η κίνηση, αλλά η κέντρωση, η γείωση και , η ενεργειακή επίγνωση. Είναι γνωστό πόσο πολύ έχουν ανάγκη την συγκέντρωση νου και συναισθημάτων οι καλλιτέχνες, ακριβώς επειδή ανοίγονται και εκτίθενται καθημερινά τόσο πολύ στην δουλειά τους, δουλεύοντας πολυεπίπεδα με τον εαυτό τους, με σύνθετες έννοιες, εικόνες έξω από αυτούς, βαθειά συναισθήματα και ερχόμενοι σε επαφή με πολλούς ανθρώπους. Επιχειρούμε όχι τόσο να εξερευνήσουμε νέα συναισθήματα και δρόμους έκφρασης, όσο να βγάλουμε στην επιφάνεια καθαρότερα τα υπάρχοντα και να παρατηρήσουμε πως και πόσο η μέχρι τώρα πορεία μας έχει επηρεάσει το σώμα μας και έχει σωματοποιήσει εντάσεις και ενεργειακά μπλοκαρίσματα. Οι παρατηρήσεις αυτές δεν γίνονται με το μυαλό, αλλά με τις αισθήσεις. Χρησιμοποιούμε από τον νου μας μόνο την πρόθεση και την αυτοπαρατήρηση. Η διαδικασία αυτή μας βάζει τόσο βαθειά στην αυτοεπίγνωση και στην αυτοαποδοχή. Μετά την προπόνηση βιώνουμε ένα αίσθημα , πηγαίας χαράς, γαλήνης, αισιοδοξίας και δημιουργικότητας .Δεν είναι τυχαίο που το τάι τσι προτείνεται ή συχνά περιλαμβάνεται και στα υποχρεωτικά ακόμα μαθήματα εκπαίδευσης χορευτών, ηθοποιών κλπ.
